Onze lesgever bij de opstart van de Jachtwacht, was Werner Vitt. Ondertussen is deze taak overgenomen sinds 2023 door Koen Termont. Hieronder een interview met Werner.

​

Ik ben afkomstig uit Duitsland en bijna 46 jaar getrouwd met een Vlaamse vrouw.  In 1978 verhuisd naar België. Sinds 2009 heb ik tal van jagers het Plesshorn spelen geleerd. Ik heb het Belgische en het Duitse jachtexamen afgelegd en was gedurende 5 jaar verbonden aan het IJO als lesgever in West-Vlaanderen voor  kleinwild.

Vandaag ben ik niet meer aktief als jager ten gevolge van gezondheidsproblemen, maar wel als blazer bij jacht- en andere ceremoniën die gelinkt zijn aan het jachtgebeuren.

Wanneer kwam je voor het eerst in contact met een muziekinstrument en wat was de aanleiding ertoe?

Mijn eerste muzikale sporen heb ik op school verdiend op de leeftijd van 9 jaar, met de beroemde en beruchte blokfluit.   Gelukkig voor mijn familieleden duurde dit slechts 3 maanden.  Maar sindsdien liet de muziek mij nooit meer los.  Sindsdien heb ik heel wat muzikale wegen als autodidact bewandeld, tot in uiteindelijk in 2015 begon met de theoretische opleiding aan de muziekacademie.  Mijn eerste praktijk in die setting was bijna vanzelfsprekend het French Horn. 3 jaar later kwam er nog alt- en tenorsax erbij, compositieleer en nu in september ook nog piano.  Verder speel ik al 11 jaar Djembé in groepsverband en leerde ik mezelf jaren geleden banjo en mondharmonica.

Vanwaar de liefde voor de jachthoorn en je connectie met de jacht?

Vermits ik ben opgegroeid in een streek met zeer uitgestrekte bossen, was de jagerij even vanzelfsprekend als hier in Vlaanderen de wielerkoersen.  Trofeeën aan de muur waren heel gewoon.  Via een familievriend werd ik op 15-jarige leeftijd besmet met de jachtmicrobe die me sindsdien nooit meer verlaten heeft.  Het Plesshoorn behoorde net zoals de buks tot de normale jachtuitrusting.  De klanken van dit instrument hebben me niet meer losgelaten.  Het was in onze streek ondenkbaar om een tableau te leggen zonder het dood blazen van het wild.  Dit vanuit een natuurlijke reflex van respect voor de dieren.

Wat mogen de blazers-in-spe verwachten?

Eerst en vooral bij het begin proberen om de eerste tonen zelf te produceren.  Verder het ritme van de signalen in verschillende toonhoogtes, de traditionele houding tijdens het blazen en natuurlijk ook enkele vaak gespeelde jachtsignalen.  We zullen deze blaasoefeningen en signalen vaak moeten herhalen,  Lippenbeheersing en ademtechniek zullen eveneens aan bod komen. Mijn streven is om een zelfstandige groep te laten groeien, die in een verdere toekomst op eigen benen kan functioneren en de vaardigheid bezit om samen met anderen te kunnen blazen.

Waarom starten we best met het Fürst Pless?

Oorspronkelijk was dit het ‘GSM’ van de jagerij  Je kan het over grote afstanden horen, het is handig en klein vergeleken met het Parforcehoorn.  Je kan het makkelijk over de schouder of op de rug hangen en een bluts doet geen afbreuk aan de klank.  Het wordt met een trompetmondstuk bespeeld en dat is een beetje aangenamer voor de lippen dan het trompe-de-chasse dat een eerder pijnlijk gevoel veroorzaakt bij een beginner en een heel andere klank produceert. Het Parforcehoorn is het basinstrument onder de jachthorens en wordt gebruikt bij meer ceremoniële evenementen.  Het is tevens veel groter in volume en zeker niet geschikt tijdens het aktieve jagen. Het gevaar op deformatie bij stoten of vallen is veel groter dan bij het Fürst-Pless.

Waar staat iemand na een eerste lessenreeks van 10?

Dit is een moeilijk te beantwoorden vraag.  Het hangt er van af hoeveel iedere deelnemer zelf oefent.  Volgens mij is het nodig om dagelijks enkele minuten te oefenen, zeker een 3 à 5 minuten en wel om de spieren van de lippen te trainen.  Het is niet nodig om telkens het hele instrument hiervoor te gebruiken, enkel het mondstuk kan ook al dienen.  Dit bespaart mogelijks ook familiale spanningen, want de eerste pogingen zijn meestal niet voor publiek geschikt.  Die korte tijdspanne is ook extra om de spieren niet te overbelasten,  ze hebben tijd nodig om te wennen. Ik kan ondertussen al een half uur lang spelen, maar dit is ten gevolge van intensief opgebouwde training, vergelijkbaar met lange afstand lopen. 

Heb je tips ter voorbereiding?

Zet je hoorn aan de lippen en probeer.  Ik zal elke leerling persoonlijk bijstaan en verder helpen in zijn/haar ontwikkeling.  Ik heb bewust gekozen om een tijdspanne van 3 weken te laten tussen de lessen, om stress en prestatiedruk te verminderen. Eens je goed bent vertrokken met het jachthoorn blazen, zal je in het bos kippenvelmomenten kunnen beleven.  Ook de kameraadschap onder de blazers onderling, zelfs internationaal, is hartverwarmend.  Elke ancien weet van zichzelf welke weg hij heeft afgelegd en waardeert je inzet.  Zelfs al spreekt men niet dezelfde taal, de muziek zal verbindend werken en de klanken zijn overal gelijk.  Zo gaat er een nieuwe wereld open.

​

​