Als jager leg ik jagen vaak uit aan niet-jagers. In deze context krijg ik vaak te horen dat wij jagers eigenlijk alleen maar jagen om dieren te doden voor de lol. Dit beledigt me een beetje en provoceert me ook behoorlijk.
Ik herken de bewering helemaal niet. Noch in mijn persoonlijke benadering van jagen, noch in het gedrag van mensen om me heen. Als je de uitdrukking gebruikt dat jagers “dieren doden voor de lol”, schets je een beeld van perverse mensen die hardop lachen als er een dier wordt gedood. Ik heb dat nog nooit iemand zien doen in mijn meer dan 30 jaar als jager.
We jagen omdat we de hele ervaring leuk vinden en we accepteren zonder veel drama dat het doden van dieren een onlosmakelijk onderdeel is van deze eeuwenoude menselijke activiteit.
Als jagen alleen maar doden was, zouden er niet veel mensen zijn die deze interesse koesteren. Om dezelfde reden moeten mensen die dieren doden in slachthuizen een salaris krijgen.
Als ik dit uitleg, krijg ik meestal te horen dat ik oneerlijk ben. Veel tegenstanders van de jacht lijken alleen het doden te zien - en het doden van een dier is voor hen altijd iets walgelijks en dramatisch. Als ik tegenstanders van de jacht vraag om uit te leggen wat ze eigenlijk bedoelen als ze zeggen dat ik “dieren dood voor mijn plezier”, komen ze eigenlijk altijd met dezelfde redenering: “Je gaat jagen voor je eigen plezier - het is op geen enkele manier noodzakelijk voor je. Je doodt dieren als onderdeel van deze activiteit. Ergo, je doodt dieren voor je plezier.”
Ik kan de logica eerlijk gezegd niet tegenspreken, maar ik ben desondanks eindeloos geïrriteerd door de woordkeuze. Het enige doel van deze retoriek is om jagers te demoniseren. Het grootste probleem is echter het flagrante gebrek aan consistentie. Het lijkt erop dat alleen jagers het etiket “ik dood dieren voor de lol” verdienen.
Sportvissers, bijvoorbeeld, krijgen lang niet zoveel kritiek voor het doden van dieren voor hun plezier. En waarom niet? Sportvissen is in principe gewoon jagen op vis. Er is eigenlijk geen verschil.
En als je een hond ter grootte van een Labrador hebt, eet hij in zijn leven van 15 jaar het equivalent van 2000 vleeskippen. Een gemiddelde kat eet gemakkelijk 500-600 vleeskuikens in zijn leven en vult zijn dieet aan met veel “zelfgevangen” kleine vogels, die allemaal beschermd zijn en vaak tijdens het broedseizoen worden gevangen.
Tenzij je blind bent, een politieagent, bewaker, hondengeleider of iets dergelijks, zijn noch honden noch katten strikt noodzakelijk om te bezitten. Met andere woorden, we hebben deze huisdieren voor ons plezier. Alle dieren die worden gedood om de huisdieren te voeden, worden dus gedood voor ons - de eigenaars van de huisdieren - plezier. De dieren die in de voerbak belanden, worden echter zelden door huisdiereigenaren zelf gedood. We hebben meestal iemand betaald om het voor ons te doen. Maakt dat ons minder “schuldig”?
Meer dan 95% van de bevolking doodt dieren voor hun plezier volgens de definitie van de anti-jager - alleen al door onze vleesconsumptie. Ik weet zeker dat ik er mede voor heb gezorgd dat de gemiddelde Deense vleesconsumptie een van de hoogste ter wereld is. De gemiddelde Deen eet 52 kg vlees per jaar - meer dan tien keer zoveel als de gemiddelde Indiër, die desondanks aan zijn voedingsbehoefte aan vlees voldoet.
Dit betekent dat meer dan 90% van het vlees dat we eten niet strikt noodzakelijk is om te eten. We doen het gewoon omdat we het graag eten, en daarmee accepteren we het doden van dieren dat de biefstuk op ons bord bracht. Met andere woorden, we eten veel dieren voor ons plezier. Ergo, de dieren worden gedood voor ons plezier.
Het enige dat mij als jager echt onderscheidt van de gemiddelde honden- of katteneigenaar of vleeseter is dat ik bereid ben om het doden zelf te doen en dit erken en accepteer als onderdeel van het “van boerderij tot tafel” proces. Anderen betalen zich er meestal uit en velen ontkennen helaas volledig dat het gebeurt. Ik zie niet echt in waarom de eerlijke benadering van vlees bespot zou moeten worden als ziek en pervers.
Als ik dieren dood voor mijn plezier, dan doodt bijna iedereen dieren voor zijn plezier. Of het is allemaal OK, of niets ervan is OK. Ik sta aan de kant van jagers, vissers, hondenbezitters en vleeseters.
Mensen doden dieren. Dat hebben we altijd gedaan - en daar is niets mis mee.
Jens Ulrik Høgh
Nordic Safari Club - Erelid van Jagersliga
Komentar