top of page

Mijn beroep, mijn passie!



Als van kinds af aan ben ik gefascineerd door de visserij. Gezien de rederij een familiebedrijf is, werd het me ook met de paplepel ingegeven. Nu ettelijke jaren later, 16 jaar om correct te zijn, ga ik nog steeds even graag in zee. In 2021 bracht mijn vader een nieuw vissersvaartuig in de vaart. Een vaartuig die niet alleen veel duurzamer is, veel ecologischer en veiliger, maar die ook veel meer comfort biedt in vergelijking met de oude vloot. Wij vissen onder andere op tong, schar, pladijs, rog,.. dit aan de kanten van Ierland, Engeland, Frankrijk en in onze eigen Noordzee. Echter hangen wij wel af van veel factoren. Zoals de quota’s ( max. vis die in bepaalde gebieden gevangen mag worden), de seizoenen ; naargelang periode verschilt de visvangst dus moeten we vaak onze “netten verleggen” van gebied, visgebieden die schaarser worden door onder andere de BREXIT, windmolenparken en vis die emigreert naar andere gebieden. Ondermaatse vis die mogen we niet meer vangen, hiervoor maakten we netten met grotere mazen zodat de kleine vis er makkelijker door kan en de populatie zo op pijl kan blijven. Wekelijks meren wij aan. Bijna nooit meer in Zeebrugge maar wel in bovenvermelde landen. De verse vis gaat uiteraard meteen op transport en wordt in de Zeebrugse vismijn verkocht. Telkens stomen naar België is niet voordelig daar de brandstofprijzen zeer hoog zijn en de visgronden zich naarmate de jaren vorderen, vestigen we verder van de thuishaven. Onze job, dat is 24/7. In die 24u werken wij op het dek, lossen wij de vis, gutten en sorteren. Maar ik, als machinist sta daarnaast ook in voor de machinekamer, ook ben ik de kok aan boord en sta ik dagelijks in voor een verse maaltijd en wanneer er iets stuk is wordt er geacht dit op te lossen. Om de drie uur worden de netten opgehaald, moeten we de vis sorteren en gutten maar ook moeten we in diezelfde tijd eten, ons douchen en slapen,.. Ook geldt er een beurtrol om de wacht te houden, meestal is dit één wacht per dag, maar natuurlijk staat de schipper het vaakst in de brug.

Wanneer ik vertrek in zee, ben ik een zes-tal weken weg van huis. Idealiter is dit een vier weken maar in realiteit helaas niet mogelijk. Visserij is een uitstervend beroep, doch hopen wij dit nog aan de volgende generaties te mogen doorgeven. Net omdat we de vissers zienderogen zien verminderen trachten we de jeugd zoveel mogelijk aan te sporen om deze prachtige job te overwegen zodat dit oeroude beroep kan blijven bestaan. Visserij, een beroep door weer en wind maar met een onbeschrijfelijke vrijheid en dagelijks nieuwe uitdagingen.


Vissen is ook jagen en beheren hé.

Jens Vlietinck 34j. machinist, varende op de Z483 Jasmine



50 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


bottom of page