We zijn december 2020. De coronacrisis woedt nog in alle hevigheid en het kriebelt om een nieuwe uitdaging aan te gaan. Jacht stond altijd wel ergens genoteerd op mijn “to do”-lijst maar dat zou ooit wel eens komen. Het vele wandelen in de buitenlucht heeft dat proces tijdens de lockdown alleen maar versneld. Als iemand die met de hengel al heel veel tijd in de natuur spendeerde was de sprong klein, maar de uitdaging des te groter.
Met volle moed en goesting begin ik aan de cursus van het IJO. In april wordt de eerste horde genomen met het theoretisch examen en eind augustus is het zover. De uitslag van het praktisch examen is binnen. Met een bang hart open ik de website van de Vlaamse Overheid, controleer direct het eindresultaat en … “ja”, wonder boven wonder is het mij gelukt het (toch wel) moeilijke parcours in 1 keer met vrucht af te leggen.
Maar nu ? Een jacht vinden. Dat is een nog grotere uitdaging. Met een beetje geluk en via via kom ik bij een een jachtrevier terecht voor kleinwild. 600 ha met heel veel bos en mooie natuur. Op een zonnige voormiddag in september word ik uitgenodigd door de bijzondere veldwachter voor gesprek en kennismaking. Cartouche, de hond van de veldwachter, komt mij al vooruit tegemoet en keurt mij gelijk goed. Na een rondleiding op het jachtrevier is het zover, het klikt en ik kan een aandeel kopen. I’m excited en hopelijk is dit het begin van een mooie en spannende jachtcarrière met heel veel mooie momenten en kameraadschap.
Een frisse ochtend in oktober. Heel de nacht zware regenval en veel wind. Het wordt een onvervalste herfstdag en dat voor een eerste jachtdag. Ik drink een stevige tas koffie want ik ben toch wel zenuwachtig. Het voelt als die allereerste schooldag, want laten we eerlijk zijn, niettegenstaande ik 52 ben, ben ik gewoon een jongjager die nu pas echt aan zijn opleiding begint en nog veel ervaring moet opdoen. De bijzondere veldwachter stelde mij op voorhand alvast gerust, “we plaatsen u bij een ervaren jager, komt goed”.
De rit naar de jacht is een rit vol vragen die door mijn hoofd schieten. Wie, wat, waar, hoe, zal ik geen fouten maken, etc … Aangekomen op het jachtrevier begeef ik mij naar het jachthuis waar mijn nieuwe kameraden alvast aan de koffie zitten. Ik word gelijk goed ontvangen zonder enig vooroordeel. 1 van de jagers kijkt naar mij en zegt “1ste jachtdag ooit, zalig !” Gevolg is dat ik mij direct op mijn gemak voel.
En dan is het zover. De langverwachte jacht begint. Mijn allereerste vraag :”welke patronen gebruiken jullie jongens en waarom ?”. Want theorie en praktijk zijn niet altijd hetzelfde. Ik ging een n° 6 gebruiken, 28 gr en zij gebruiken eerder een n° 5 van 30 gr. In de namiddag zal ik voor de eenden wel tijdelijk overschakelen naar n° 4 van 30 gr. Een 6 voor fazant kan, wordt mij gezegd, maar met een n° 5 is de fazant meestal op slag dood. Met een 6 is dit niet altijd het geval.
De trackers beginnen te drijven in een stuk bos terwijl wij als jagers langs de rand opgesteld staan. Het duurt niet lang vooraleer een mooie reegeit wandelend op een 15-tal meter voor mij passeert. Deze sierlijke dame heeft mij nooit gezien. Haar kits rennen de andere kant op. Even later strekt mijn buurman de eerste fazant. We zijn vertrokken.
Tegen de middag hebben we al een paar fazanten en tijdens het middagmaal komen de eerste jachtverhalen al bovendrijven, maar ook de nodige tips en tricks die de ervaren rotten mij trachten mee te geven.
In de namiddag krijgen we enkele kansen op eenden, maar slechts 3 stuks worden gestrekt. De eenden vliegen hoog en er staat nog steeds een stevige wind. Enkel een paar fazanten worden nog gestrekt.
Doorheen de dag begaven we ons door maïsvelden, stukken bos en grasvelden. Ik ben moe maar voldaan. Heb er, ondanks het hondenweer, een fantastische dag opzitten waarbij ik 2 fazanten kon strekken, maar vooral een bende leuke vrienden erbij heb. Ik kon niet beter terecht komen dan in deze groep en ik hoop dat elke jongjager op dergelijke manier met zijn pootjes op de grond mag vallen. Dit smaakt naar meer en kijk uit naar volgende week.
Blij dat ik de stap naar de jacht gezet heb... En het wildbraad was (h)eerlijk.
Nino Van Eeckhout
Comments